Op co-schap in Kubang Kerian@Maleisie

I weet het.. het is alweer een tijdje geleden en je zou zeggen dat hier vrij weinig te doen is in dit dorpje, maar verbazingwekkend genoeg komen we amper toe aan het feit ons te vervelen.

Tijdens mijn vorige blog zat ik nog helemaal in de vakantie-sferen, met de Hashers kerstmis vieren en naar de Rum-jungle in KL met nieuwjaar. Maar tijden veranderen en op dit moment zijn we alweer 3 weken bezig met onze co-schappen in Kubang Kerian (dicht bij Kota Bharu in de provincie Kelantan). Ik zal proberen julle een klein beetje een beeld te geven van het coschap en hoe onze dagen eruit zien:

Community Medicine.., wat is dat nu weer voor co-schap?!
We volgen vijf weken van ons co-schap een vast programma samen met de Maleisische co-assistenten en de andere vijf weken zijn we ingepland rondom onze eigen leerdoelen. Het is de bedoeling om tijdens deze 10 weken de invloed van de Maleisische cultuur op het gezondheidssysteem te rapporteren. Mijn eigen leerdoelen betreffen de multidisciplinaire ziekte diabetes mellitus (suikerziekte) en gastro-intestinale ziekten (maagdarm ziektes). Gezien de andere cultuur en ander voedselpatroon ben ik benieuwd hoe ze hiermee omgaan en ontdek ik graag de verschillen met Nederland.

Hoe ziet onze dag eruit?
De eerste twee weken waren voor mij cardiologie, toevallig samen met Danny. Vreemde indeling voor een leerdoel diabetes, maar dat heb je niet echt in hand. Iedere dag begonnen we met een ward round op de CCU, alle opgenomen hartpatienten worden dan besproken. Stel je even voor dat er op dat moment 1 prof. cardiologie, 1 dr. Cardiologie, 6 interne artsen in opleiding, 2 Nederlandse co’s, 2 Maleisische co’s en 4 verpleegsters rondom één bed staan (jaja, 16 man rondom één patient), zonder airco! Op maandag en woensdag was hierna polikliniek, en zondag, dinsdag en donderdag hebben we opgevuld met het kijken naar o.a. inspanningstesten en ECG onderzoeken. Het hands off beleid staat hier nogal hoog in de vaandel, dus veel meer dan kijken mogen we niet doen. Wel geteld tweemaal de bloeddruk mogen meten en na wat aandringen bloed mogen prikken bij twee patienten, hippie-a-hoi! Gezien de taalbarriere is het verder wel lastig om iets te leren tijdens de rondes of poli. Er wordt wel degelijk engels vertaald voor ons, maar vaak met zo’n dialect dat je je nog steeds afvraagt of ze in het Maleisisch bezig zijn of in het Engels. De dagen zijn redelijk kort, dus rond 13u mogen we het ziekenhuis verlaten met een leerdoel in onze pocket.

Dan vanaf 13 uur: lunchen in de mensa of tegenover ziekenhuis ergens, wat studeren en/of naar D’klassik voor een heerlijke white coffee en internet (deze ontbreekt op onze campus) en rond half 6 altijd even sporten. Hardlopen, volleyballen, basketballen, voetballen, aerobics, squassen, echt een geweldig sportcomplex hier. Gezien de vele studenten van master of sportscience staan alle velden iedere dag vol en zijn ze uiterst enthousiast als je mee wil doen. Daarnaast ook altijd leuk om tijdens een vrije middag ons muziekje mee te nemen naar de basketball cort en daar lekker te ballen met Danny. Na sporten een heerlijk koude douch (geen warme douch aanwezig hier) en op zoek naar een plek om te dineren. Gezien het ontbreken van  enige kookfaciliteiten gaan we iedere avond uit eten, maar dit kost gelukkig maarliefst 2-3 euro per maaltijd. En tja, dat hebben natuurlijk ook verdient na zo’n zware dag. Waarna nog een potje bowlen, snookeren, poolen in de KB mall of een filmpje @ Danny’s place. En zo komen we onze dagen op de campus/ziekenhuis wel door.

Daarbij natuurlijk wel rekening houdend met het feit dat je op de campus en/of in het stadje Kubang Kerian:
–          Niet hand in hand mag lopen man en vrouw.
–          Je ons hostel een beetje met een gevangenis kunt vergelijken, maar we gezien de lage huur (25 euro p/mnd) ons best zullen doen het hier de komende 10 weken vol te houden.
–          Iedereen medelijden met ons heeft, aangezien we niet alleen in blok C verblijven, maar ook nog eens aan de straatkant.
–          Het lawaai vanaf de snelweg achter ons, driemaal verergerd na 12u ’s nachts. Brommer en auto racen zeer populair is hier, waardoor ze ons de eerste dagen wel delijk onze nachtrust hebben ontnomen.
–          De grootste grap dan nog is, dat ze ook nog eens een moskee plaatsen op 100 meter afstand, zodat we ons nooit zullen we verslapen en we iedere ochtend rond 6u uit ons bed springen door dit verschrikkelijke lawaai.
–          Ik dus voortaan slaap met oordoppen in!!
–          Hier verder praktisch nergens in Kelantan alcohol te verkrijgen is, laat staan een bar te vinden is.
–          Wij de enige 3 blanken zijn in dit stadje en je dus behoorlijk nagestaard wordt hier.
–          Ze wel niets durven te zeggen over het lopen met blote schouders of voetballen met de mannen. Maar we toch wel inzien dat het niet zo zullen respecteren al wij in bikini in de tuin gaan liggen.

Wisten jullie daarnaast dat:
–          In het ziekenhuis de internist in opleiding, die we hier volgen, meer dan 30 min doet over 1 patient.
–          De artsen daar vinden dat ze het zoo ontzettend zwaar hebben aangezien ze gem. 70 patienten op een dag moeten zien met z’n achten!!
–          Ik begin in te zien dat de surinaamse metaliteit, misschien wel niet zo heel typisch surinaams is, maar dat misschien alleen nederlanders weten wat werken is..
–          Het onderzoek van het hart hier gewoon door de kleren heen wordt gedaan, tja.. kleren uittrekken kan natuurlijk niet in deze cultuur.
–          Patienten hier gewoon vast gebonden worden aan hun bed.
–          We hier al enkele zeer indrukwekkende zeldzame ziektes voorbij hebben zien komen.
–          We behoorlijk cheap ass wat medische boeken hebben ingeslagen

Penang
En zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan, maar zal het jullie besparen. Gezien de conservatieve houding hier en het ontbreken van met name wat divers vermaak in KK zijn we het afgelopen weekend naar Penang gegaan. Het weekend valt hier op vrijdag en zaterdag en we hadden de donderdag vrij gevraagd, dus woensdagavond zaten we in de nachtbus richting het mooie eiland aan de andere kant van Maleisie. Na aankomst om half, lekker 5 hebben we op het Baku Ferrige beach uitgeslapen, gerelaxed aan een zwembad van het royal hotel, de grootste boeddha van maleisie bezocht (Keh loh li tempel), georgetown bezocht, hiking tour in penang national park, monkey beach bezocht en natuurlijk lekker uit eten geweest en eindelijk natuurlijk twee dagen op stap waar we hebben genoten van enkele heerlijk koude biertjes. Wat een weekend! De foto’s zullen genoeg zeggen! En hierbij komt nog een niet te missen wist je datje: wist je dat Danny nogal moeite heeft een prayer room te onderscheiden met het openbaar toilet, en hier pas achteraf is achter gekomen..!

Deze week zijn we begonnen aan community medicine. Dit houdt in dat we iedere dag naar een perifeer ziekenhuis worden gebracht in Pasir Mas. Vanuit hier gaan we onder andere de watervoorziening bekijken van de omliggende dorpen, op een fogging-tirp (muggen doden) op de lokale campus daar enz. Het is geen medisch leerzaam deel maar wel zeer interessant deel van ons coschap hier. Dit doen we samen met een groep maleisische co’s.

In het vooruitzicht hebben we dit weekend Cameron Highlands en daarna een lange trip tijdens onze onverwachtte vrije week tijdens het Chinees nieuwjaar (3-4 feb). Hierover meer in de volgende blog!

Bedankt iedereen weer voor de lieve berichten!

Liefs Nic