Zoals ik al zei, 20-1-2011 t/m 22-1-2011 Cameron Highlands, het volgende avontuur van deze drie musketiers. Na afloop van de diabetes conferentie op de universiteit werd er een prachtig autootje voorgereden voor block C. Dit werd onze beste vriend de komende 3 dagen.
Even route uitstippelen en on the road. Man of vrouw achter het stuur… vrouw dan maar! Na een uurtje rond te dolen in Kubang Kerian/ Kota Bharu eindelijk de snelweg gevonden en de reis was begonnen. De uitdaging zit hem vooral in het links rijden, links spiegelen en de tientallen scootertjes die overal tussendoor vliegen. Snelweg nr 8 werd onze bestemming voor de komende 5 uur. Na Kota Bharu, Manchang en Kuala Krai begonnen de bergen in zicht te komen. De grootste uitdaging nu: je vooral niet irriteren aan vrachtwagens die met 10 km/uur de berg oprijden en daardoor zo gaan inhalen dat de tegenliggende auto je een klein kusje geeft en de afgrond in duwt. Taakverdeling heden: Nic achter het stuur, Carlyn de kaartlezer, Danny in dromenland op de achterbank. Mijn adrenaline level steeg met de seconde iedere keer weer als er ingehaald werd. Heb menig blauwe plekken opgelopen van knijpende handen in mijn armen gedurende de rit ;). Na een uurtje of vier lunch pauze aan de kant van de weg, uiterst vermakelijk uitzicht natuurlijk, waarna Danny zich nestelde achter het stuur. Tot mijn uiterste frustratie toe, nu geen kip op de weg te bekennen, op een aapje of een slang op de weg na, en meneer kon lekker doorkarren. Dit was echter van korte duur, volgende obstakel: benzinetank leeg in the middle of nowhere, afgelopen 60 km geen benzinestation gezien… dan ook nog splitsing van de weg zonder fatsoenlijke borden… Wat nu?! Doemsenario: verkeerde afslag, lege tank, 50 km verwijderd van bewoonde wereld. Gelukkig toch goede afslag en uiteindelijk bij een soort van winkeltje/huisje aangetuft en hier enkele colaflessen met benzine weten te bemachtigen. Gelukkig een bord van Tana Rhata gespot en de kilometers werden afgeteld. Nic nog steeds in dromenland op de achterbank. Dan om 22.00 uur eindelijk aangekomen in Tana Rhata, dorpje in Cameron Highlands na een 6 uur durende rit.
Wat zijn de Cameron Highlands?! Voornamelijk theeplantages, maar ook aardbeiplantages en nog meer van bloemkool tot spinazie. Hiernaast is er een mooie hiking natuur, watervallen en een boeddhistische tempel en dit allemaal bij een aangenaam temperatuurtje van 25 graden aangezien het in een groot dal oftewel tussen vele hoge bergen in ligt. Twee dagen hebben we hier met onze trouwe viervoeter doorheen getuft. De eerste dag vooral naar de theeplantages, prachtig! Vooral eigen vervoer maakt het mogelijk vele dingen te zien in een dag. Nu kwamen we helaas wel wat paardenkracht tekort op die stijle hellingen.. tja man of vrouw achter het stuur?! Hellingproef… pff das een tijdje geleden. Nic met volle moed achter het stuur, maar helaas na een tiental pogingen het opgegeven aangezien de rij tegenliggers zich opstapelde en onze Dan maar achter het stuur gezet. Shame on me… Gelukkig ones-in-a-live (week)-time, de rest van de rit was echt genieten achter het stuur! De tweede dag hebben we niet veel anders gedaan, watervalletje, boeddha, ect en rond 16.00u begonnen we aan de terugtocht.
Danny achter het stuur, Carlyn op haar plek als kaartenlezer (de vrouw die haar vaste plek in de auto heeft verdient) en Nic begon ditmaal op de achterbank. Tevreden nagenieten van een prachtig weekend, beetje dagdromen met de oogjes toe, je kent het wel. Totdat na een klein half uurtje…. KABOEM!!! What the f*ck gebeurt hier… ?! Wat op de heenweg iedere keer net goed was gegaan, kregen we nu driemaal zo hard terug. Lang verhaal, maar goed geraakt door een vrachtwagen in ieder geval. Bleek zo’n 5 cm naast mijn dagdromerig hoofd te zijn afgegaan! Maar belangrijkste, de drie musketiers ongedeerd, de auto rijdt nog en in ruil hiervoor een som geld voor wat blikschade leggen wij hier graag voor neer.
En ja, nu nog éénmaal… man of vrouw achter het stuur….?!
Aangekomen op USM (Universiteit Saint Malaysia) natuurlijk als de dood voor de confrontatie met onze auto verhuurder. Maar gelukkig resulteert zich dit in:
– Auto schade van ongeveer 995 RM (250 euro = +/-80 euro pp). Dit terwijl de kosten in NL zouden oplopen tot boven de 1000 euro!
– Een lift naar huis van de verhuurder met vrouw en kind, met een manderijntje op de koop toe. Als iemand mijn auto zo in de deuk had gereden, had ik toch iets anders gereageerd.
Kleine domper op ons weekend kun je wel zeggen, maar zo makkelijk krijg je ons er niet onder en wij kijken nog steeds met een grote glimlach op ons gezicht terug naar de Cameron Highlands.
Komende donderdag is een vrije dag in verband met presentaties en interviews voor onze Maleisische co-schap groep, dus beginnen wij alweer aan onze nieuwe trip aaneensluitend met de vrije week hierna voor chinees nieuwjaar. Planning: KL-krabben eiland-Singapore-Melaka-KL en terug naar Kubang Kerian. Hierover meer in mijn volgende blog.
Als klein toetje nog drie feitjes over Kelantan:
– Wist je dat ze het woord werkeloosheid hier bijna niet kennen?! Ze verzinnen hier namelijk de gekste functies om te zorgen voor werkgelegenheid: deuropenhouder bij de KFC, uitzwaaier bij de Mac Donalds, tasjes inpakker bij de supermarkt (wat ze vijfmaal zo langzaam doen dan jijzelf), supermarkt karretjes tegenhouder zodat ze niet van de roltrap af glijden, stempelzetter onder je bonnetje als je in de supermarkt geshopt hebt en daarnaast zetten ze in ieder restaurant/winkel een overschot aan personeel neer zodat er 3 man naast je tafel staat om je drankje op te nemen.
– Wist je dat ze hier al het overschot aan vis in fish-balls stoppen?! In de Tana Rhata hadden Danny en ik ons zeer verheugd op een heerlijke steamboot maaltijd, hier krijg je een pan kokende soep voor je waar je vis/kip in gooit om te koken. Echter 2/3e van onze schaal vis bestond uit op elkaar geprakte vis, vierkant, rechthoekig of rond.. Leuk verzonnen variatie, maar komt allemaal op hetzelfde neer, geen succes dus.
– En tot slot: Wist je dat bijna alle maleisiers op hun brommertje hier hun jas achterste voren dragen?! Dit heeft met cultuur te maken, de wind komt natuurlijk van voren op je af, dus drukt je kleren in de lichaam. Zonder jas zou je dus al de contouren van je lichaam zien, dit is natuurlijk streng verboden en verdoemt hier!
Mijn volgende blog dus pas weer over zo’n 2-3 weken! De fotomap Maleisie is weer aangevuld, dus veel lees en kijk plezier weer :)!
Liefs Nicolle
By: Sandra on 13 February 2011 at 01:09
Hoi Nicolle,
Leuk om al je verhalen te lezen! Fijn als je ons van al je tips kan voorzien als je terug bent, want Frank en ik hebben ook tickets geboekt naar Maleisie voor drie weken. Nu de route nog uitstippelen. Heel veel plezier nog!
Groetjes Sandra en Frank