Op co-schap in Kubang Kerian@Maleisie

De tijd vliegt voorbij.. tja..de volgende trip is alweer in zicht. Op dit moment nog maar acht uurtjes verwijderd van mijn vlucht richting maleisie. Dit is een week geweest met veel gemengde gevoelens. Nagenietend van een geweldige ervaring in Suriname, druk aan het studeren voor een herkansing dermatologie co-schap, voorbereiden op de trip Maleisie en daarnaast natuurlijk genieten van het feit dat ik mijn dierbaren nog enkele dagen kan zien. Toch staan de koffers weer klaar en zal het volgende avontuur snel op mij afkomen en zal de sneeuw zonder mij moeten dooien.

De vorige blog omtrent de missie is Suriname is het laatste teken van leven geweest van deze co-schapper. De laatste twee weken Suriname heb ik jullie onthouden, maar in een notendop zal ik deze jullie nog presenteren.

Na de missie in Ladouani ben ik met een veel andere kijk op mijn coschappen verder gegaan in het ziekenhuis. Alles is vertrouwd en het barst van de gezelligheid met de zusters daar! Iedere dag weer had ik zin om naar het ziekenhuis te gaan. Ook de groep in de gongrijp werd steeds hechter en ik begon me steeds meer te beseffen dat ik echt mijn laatste twee weekjes werden. Dit uit zich natuurlijk in volle deelname aan alle activiteiten die zich aandoen: uitjes naar het zwembad, stappen in de zazazoe, la caff of de havana, lekker uit eten met de club en naborrelen voordat je de dag erop weer om 7u op de fiets moet zitten om aan het werk te gaan. Volle ambiance, met daarnaast veel enthousiasme om in het ziekenhuis aan het werk te gaan. Zo zijn de laatste twee weken voorbij gevlogen. Je voelt je steeds meer thuis, je voelt je op je plek en de sneeuwstormen in Nederland worden steeds minder verleidelijk…

Het laatste weekend hebben janna en ik weer geluk gehad met 2 artsen en de polibegeleider het binnenland in te mogen om patienten te gaan screenen voor een volgende missie. Deze is veel kleinschaliger en absoluut niet te vergelijken met Ladouani, maar het blijft een eer om mee te mogen. Een 4u durende autorit langs de kust bracht ons in Nickerie. Deze vrijdag avond hebben we na een etentje in een chinees restaurant doorgebracht in een huisje geregeld door de artsen. De volgende dag ging om half 6 de wekker, aangezien we om 7u in het ziekenhuis aan de slag moesten. Van 7-13u hebben we 84 patienten gescreend, janna en ik deden visusonderzoek en druppelen, waarna dr. Pawiroredjo en J. Pameier de patienten achter de spleetlamp bekeken en deze selecteerden voor cataract (staar) operatie of niet. Even aanpoten was dat, maar heerlijk om eens actief en effectief bezig te zijn. Na afloop heeft Jan ons de markt en dijk laten zien van Nickerie. Op de dijk was het brits guana al te zien over zee en werkelijk waar, voor onze neus stonden ze daar te smokkelen. Terwijl wij aan het genieten waren van onze verse mango, werden handelswaar en dames op de ruggen van de bootsmannen de bootjes ingedragen.

Dit laatste weekend vloog voorbij en zondag stond Brian alweer klaar met z’n taxi. Jezus.. wat zag ik daar toch tegenop, nu alweer naar huis?! Ben ik serieus al vijf weken in Paramaribo geweest.. ? Maar ze zeggen dat je altijd op de hoogtepunt moet stoppen en daar zal ik me dan ook maar bij aansluiten. Suriname was in een woord AMAZING en deze ervaring ga ik nooit meer vergeten!

Beetje dubbel dan ook dat ik nu weer enthousiast moet gaan doen over Maleisie… zoals ik in het begin al zei.. veel gemengde gevoelens hier. Zonder er bij na te denken sta ik mijn tas te pakken en zit ik dadelijk in de auto. Pas als ik mijn voeten op de Maleisische bodem zet zal het avontuur dan ook werkelijk beginnen.

De eerste weken dat ik in Maleisie ben ga ik reizen. Voor zover we nu een planning hebben, zullen we woensdag aankomen in Kuala Lumpur, donderdag vliegen naar Kutching, waarna een week reizen. De week daarom donderdag terug naar Kuala Lumpur, hier wordt Nieuwjaar gevierd en zaterdag vliegen we naar Kotha Baru waar we opgehaald zullen worden om in Kubang Kerian op de campus ons kamertje te gaan bezichtigen. Samen met Carlyn en Danny zal ik hier het co-schap community medicine gaan lopen.

Het zal even een drukke periode worden, dus zal ik het nieuwe jaar pas ook weer een nieuwe blog kunnen plaatsen. Tot dan voor iedereen alvast een fijne feestdagen en daarbij natuurlijk een gelukkig Nieuwjaar!!!

Veel Liefs

Nicolle uit H’beek