Het begint misschien wel een beetje op te vallen dat er vooral geschreven wordt over onze mooie trips in Maleisie, maar ik zit natuurlijk hier voor mijn co-schappen en deze worden steeds interessanter. De afgelopen twee weken zijn we gepost in twee perifere ziekenhuizen, clinical hostipal Pasir Mas en KK Tendong, voor het deel-coschap Family Medicine. Ook deze twee weken volgen we een groep Maleisische co-assistenten, Ying Zhen houdt ons op de hoogte van de activiteiten en de universiteit heeft een prive taxi van de USM voor ons geregeld die ons brengt waar we willen. Het zorgsysteem in Maleisie bestaat uit primaire (KK Tendong), secundaire (Pasir Mas) en tertaire zorg (USM hospital), en vooral de family medicine in KK Tendong is een beetje te vergelijken met de huisarts praktijk in NL. Op Tendong zijn we op twee verschillende afdelingen geplaatst, de verloskundige afdeling gecombineerd met consultatie bureau voor baby’s en jonge kindjes en de algemene verpleegafdeling en poli waar alle gevallen behandeld worden.
Het is een hele ervaring om te zien hoe ze in dit kleine ziekenhuisje te werk gaan. Een van onze taken is het verzorgen van wonden. Patienten met een diabetische voet, wonden aan hun voeten ten gevolgen van neuropathie door de diabetes, moeten meerdere malen per week verzorgd worden. Doordat patienten slecht geinstrueerd worden, de minimale financieen en de slechte verzorging krijgen wij voeten te zien die tot op het bot open liggen. Daarnaast nemen we HIV testen af, mogen we bloed prikken voor dengue of spuiten zetten tegen een vit-B-complex bijvoorbeeld. Op de kinderafdeling kunnen we helaas niet zo veel doen gezien de taalbarriere. De Maleisische co-’s daarentegen worden al als volledig dokter gezien, van onderzoeken tot recepten uitschriijven zonder toezicht van ook maar een dokter. Afgezien van het feit dat zij al bijna klaar zijn met hun studie en wij net met onze co-schappen beginnen, zou dit in NL toch echt nooit mogen. Wij kijken een beetje mee met de onderzoeken en spelen wat met de kindjes. Zo mooi, sommige beginnen echt direct te huilen bij het zien van blond haar en blauwe ogen en andere kunnen nu niet meer slapen zonder een Nederlands slaapliedje. De faciliteiten zijn miniem waardoor ze niet in staat zijn hun patienten optimaal te behandelen. Voor de geneesco’s: gisteren zagen we patient met icterus, gele sclera, enkeloedeem, acites en algehele malaise, een idicatie om direct door te sturen naar het ziekenhuis denk je dan. Nou deze patient komt al een maand in Tendong met deze klachten en pas nu werd er een ambulance gebeld, verwonderlijk niet?!
Door met de co’s te praten proberen we zoveel mogelijk te leren en te communiceren met de patienten. Na deze laatste week Family Medicine zullen Carlyn en ik nog twee weken op de pediatrie afdeling gaan lopen in het USM hospital. En de laatste week is report writing/HIV posting. De tijd vliegt voorbij hier, nog maar 3 weken te gaan en ons coschap zit er alweer op.
In mijn volgende blog zal mijn duik-experience op de Perhentian Islands op papier gezet worden. Succes iedereen thuis met de voorbereidingen op carnaval!
Liefs Nic
By: eem on 21 February 2011 at 04:12
Nic wat schrijf je toch mooie verhalen! Trip met Chinees oud en nieuw klonk geweldig!
Zo tof van je consultatiebureaustgae daar, want kan je zeggen dat dat in NL een stuk saaier is. Ook zonder taalbarriere. Gewoon binnenkomen met een lieve glimlach en stug blijven lachen naar die kindjes.
Sterkte met die diabetische voeten wel, AI!
Echt heel erg: hier is laatst een duiker opgegeten door twee haaien! En ik moet nog op een duiktrip!
Geniet ze nog drie weken en tot over 4 weken, ga maar even een feestje organiseren dat we weer veilig thuis zijn. (tenzij er nog een hongerige haai rond Aus zwemt) Liefs!